si nanay at ang mga panget na tuta

Dadalawa na lang yung tuta namin out of the three that i wrote of, in my home alone entry last October. Yung pinakakyut sa kanila na gustong gusto ni nanay, dinampot ng mga hinayupak na kapit bahay namin some days ago. Marunong na kasi silang lumabas ng gate. Last ko syang nakita on the first night after my operation, nung kakarating lang namin ni ate from Manila. Pinansin ko pa nga, kasi last week lang eh behave pa sila. Kahit bukas pa yung gate, di sila lumalabas. and then yun nga, nung papalipat na kami sa kabilang bahay for the night biglang sumunod silang tatlo with the two grown dogs at lumabas ng kalsada. Ala namang gaanong nag-effort na papasukin sila kasi nga maliliit pa lang sila at nakakalusot pa sa siwang ng gate kaya kayang-kaya nilang bumalik after ng gala nila. Pero hayun, the next day ala na sya. Bumalik yung dalawang panget na tuta except sya. Problemado tuloy si nanay. She’s thinking baka yung isang taga neighborhood na palaging bumabati sa aso at nag-oofer pa kay nanay na bilhin na lang, na sya ang salarin. Syempre ang nanay ko sisimple-simple lang yan pero may natatagong taray din kaya’t nakarinig na lang si Anita (ang mahaderang neighbour) ng “they’re not for sale” in ilokano. Hehehe. that day, palagi nya yung binabanggit. Syempre, palagi mo ba namang kasama sa bahay tapos bigla-bigla na lang mawawala. Nakita ko pa ngang nakadungaw sa terrace si nanay at medyo nakatulala. I thought it couldn’t be the pup entirely. Matanda na si nanay. Mabagal nang maglakad at medyo bent na ang likod. Most of the time, pag wala kami dahil may kanya-kanyang pasok (even CJ, na may speech therapy sessions in the afternoon), she’s left with the dogs and her afternoon telenovelas. so just imagine it for her, the loss. Kinakausap-kausap pa nga nya yung mga yun. And yes, i couldn’t help thinking that it might be other concerns too, relating sa pagtanda. Haay. Ayokong maging emotional dito. Medyo malakas pa naman si nanay. Sya pa nga ang gumising sa akin at nag-asikaso ng almusal ko when i left for manila to see my doctor yesterday. i just dread to see the day na bigla syang manghihina. Parang di ko kakayanin.